حضرت زهرا(س) نقل می کنند که پیامبر(ص) فرمودند:
هر کسی سه روز بر پیامبر(ص) و بر حضرت زهرا(س) سلام کند، خداوند بهشت را بر او واجب می کند.
راوی از حضرت زهرا(س) می پرسد:
در حیات او و شما؟
ایشان پاسخ می دهند: بله، (چه در زمان حیات) و چه بعد از مرگمان.
منبع: تهذیب الاحکام، ج6، ص9، ح11؛ مزار المفید، ص177
امیرالمؤمنین(ع) می فرمایند:
پاداش مجاهد شهيد در راه خدا، بزرگ تر از پاداش شخص عفيف و پاكدامنى نيست كه قدرت بر گناه دارد و آلوده نمى گردد. همانا شخص عفيف پاكدامن، فرشته اى از فرشته هاست.
منبع: نهج البلاغه، حکمت ۴۷۴
پیامبر(ص) می فرمایند:
همه چشم ها در روز قیامت گریانند جز سه چشم
1_چشمی که از ترس خدا بگرید.
2_ چشمی که از نامحرم فرو نهاده شود.
3_ چشمی که در راه خدا شب زنده دار باشد.
منبع: بحارالانوار، ج 101، ص 35
امام زمان(عج) می فرمایند:
روش دختر رسول خدا، الگوی شایسته ای برای من است.
روایت شده است هر وقت حضرت فاطمه سلام الله علیها دست به دعا بر می داشت، برای مؤمنین و مؤمنات دعا می کرد و برای خودش دعا نمی کرد.
به ایشان عرض شد:
ای دختر رسول خدا، براستی که تو مردم را دعا می کنی، ولی خودت را دعا نمی کنی. ایشان فرمودند:
اوّل همسایه، بعد خانه(یعنی دعا برای خودم)
و امام زمان(ع) نیز می فرمایند:
ما پیوسته از مراعات حال شما کوتاهی نمی کنیم و شما را هرگز از یاد نمی بریم...
آیا ما به یاد امام زمان(ع) هستیم و بعد از هر نماز برای تعجیل در فرج دعا می کنیم؟؟؟
منبع: بحار ج 53 ص 180، روضة الواعظين و بصيرة المتعظين(ط - القديمة) ج2ص 329
از امام صادق(ع) روایت شده است:
هر کس پس از نماز واجب با تسبیحات حضرت زهرا(س)، صد بار به تسبیح خدا بپردازد، و به دنبال آن یک بار «لا اِلهَ اِلَّا اللَّه» بگوید، آمرزیده مىشود.
منبع: وسایل الشریعه، ج4، باب7، ص1021، ح3.
پیامبر(ص) می فرمایند:
..... روز قیامت از طرف خداوند رئوف به حضرت زهرا(س) ندا مى رسد:
اى حبيبه و فرزند رسول من، از من بخواه تا عطا نمايم، شفاعت كن تا من بپذيرم. به عزت و جلال خودم كه امروز ظلم و ستم هيچ ستمگرى از نظر من محو نخواهد شد.
در همين زمان حضرت زهرا(س) كه عرضه می دارد:
بار خدايا!!! فرزندان، شيعيان، دوستان، و دوستانِ دوستانِ فرزندان مرا به من ببخش!
آنگاه از طرف پروردگار جهان منادى ندا مى كند:
فرزندان، شيعيان، دوستان، و دوست دوستان ذريه فاطمه كجايند؟
ايشان عموما در حالى كه ملائكه رحمت پروردگار آنان را احاطه كرده باشند، مى آيند. سپس فاطمه جلو مى رود تا ايشان را داخل بهشت مى نمايد.
منبع: امالی شیخ صدوق
از امام صادق(ع) روایت شده است:
تسبیحات حضرت زهرا(س) هر روز بعد از هر نماز، از هزار رکعت نماز در هر روز، نزد خدا محبوبتر است.
منبع: وسایل الشیعه، ج4، باب9،ص1024، ح
الف) پوشش بدن برای بانوان باید چگونه باشد؟
زن باید تمام بدن و موی خود را (به جز گردی صورت و دستها تا مچ) در برابر نامحرم بپوشانند.
ب) آیا پوشاندن پشت و روی پا در مقابل نامحرم واجب است؟
آری، باید آن را از نامحرم بپوشاند.
ج) پوشیدن جوراب نازک چه حکمی دارد؟
اگر ظاهر پا در آن پیدا باشد، پوشیدن آن جایز نیست.
آیا بر زن واجب است خود را در مقابل بچه نابالغ بپوشاند؟
اگر خوب و بد را میفهمد و احتمال میدهد که نگاهش به بدن زن، موجب تحریک شهوتش شود؛ بنابر احتیاط واجب، باید بدن و موی خود را از او بپوشاند.
امام صادق عليه السّلام فرمود:
(روز قيامت) زن زيبایی را كه به خاطر زيبايي اش در فتنه افتاده است، و فريب زيبائي اش را خورده(و به بي حجابي و بي عفتي و گناه آلوده شده) براي حساب مي آورند. پس به خدا مي گويد:
خدايا، تو خود مرا زيبا خلق كردي و به سبب آن در فتنه افتادم.
پس حضرت مريم سلام الله عليها را حاضر مي كنند و ندا داده مي شود:
آيا تو زيباتري يا مريم؟ ما او را در نهايت زيبائي آفريديم، امّا او گناه نكرد...
منبع: بحارالانوار، ج ۱۲، ص ۲۴۱
شادی در مجلس عروسی مورد تأیید همه بزرگان دینی است. ولی به نکاتی باید توجه داشت:
1- انگشتر به دست کردن، شیرینی خوردن، ثبت محضری و مجلس «بله برون» سبب محرم شدن عروس و داماد نمی شود. بلکه فقط عقد شرعی سبب محرم شدن و حلال شدن آن دو است.
۲- در مجلس «بله برون» اگر عقد شرعی خوانده نشده، داماد نباید انگشتر در دست عروس قرار دهد. زیرا هنوز این دو نامحرمند. بلکه مثلا مادر داماد باید انگشتر را در دست عروس نماید.
۳- اقوام عروس و داماد و هر کسی که می خواهد به داماد هدیه دهد، نباید انگشتر طلا به داماد هدیه دهند که او را تشویق به پوشیدن طلا نمایند، زیرا پوشیدن طلا بر مردان حرام است.
۴- از اختلاط زن و مرد و حضور نامحرمان جِدا باید اجتناب شود. ما نباید مجالس شادی مان را با معصیت پروردگار مخلوط کنیم.
۵- مجلس عروسی نباید سبب سد معبر و اذیت و آزار مردم شود.
رسول خدا(ص) می فرمایند:
چشمهایتان را (از نامحرم) بپوشانید تا عجایب و شگفتیها را ببینید.
منبع: بحارالانوار، ج ۱۰۱، ص ۳۵.
روزی پیر مرد فقیری رو به پیامبر اکرم(ص) کرد و گفت:
گرسنگی در جگرم اثر گذاشته و برهنهام. به من غذا و لباس بده که سخت تهی دست هستم.
حضرت که در آن هنگام چیزی نداشتند، به بلال حبشی فرمودند:
«این پیرمرد را به خانه فاطمه(س) برسان».
بلال او را به خانه دختر پیامبر راهنمایی کرد. وی جریان تهی دستی خود را عرض کرد. یگانه دختر پیامبر، گردنبند نقره ی خود را که هدیه دختر عمویشان بود، به وی بخشیدند.
پیرمرد با خوشحالی نزد پیامبر(ص) آمد و جریان را باز گفت و گردنبند را در معرض فروش قرار داد. عمار یاسر به او گفت:
آن را چند میفروشی؟ پیرمرد گفت:
به اندازه یک وعده غذا که مرا سیر کند، یک لباس که با آن نماز بخوانم و دیناری که با آن مخارج سفر نزد خانوادهام را تأمین کنم.
عمار یاسر بیست دینار و دویست درهم، یک دست لباس، یک وعده غذا و مرکب سواری خود را به وی داد.
آن گاه آن گردنبند را با مشک خوشبو کرد، در میان یک لباس پرارزش نهاد و به غلامش، سَهم داد و گفت:
نزد فاطمه برو، این گردنبند را به او بده. تو را نیز به ایشان بخشیدم. حضرت فاطمه(س) گردن بند را گرفت و «سهم» را آزاد کرد.
سهم که از آغاز تا پایان ماجرا را اطلاع داشت، خندهاش گرفت و گفت:
«برکت این گردنبند مرا به خنده آورد؛ چرا که گرسنه ای را سیر کرد، برهنه ای را پوشانید، فقیری را بی نیاز کرد، برده ای را آزاد ساخت و سرانجام نزد صاحبش بازگشت»
️ شخصی می گوید :
در کوفه به زنی قرآن یاد می دادم و یک بار در موردی با او شوخی کردم.
بعد از مدّتی خدمت امام باقر(ع) رسیدم.
وقتی با ایشان رو به رو شدم، مرا مورد مؤاخذه و سرزنش قرار دادند و فرمودند:
کسی که در خلوت مرتکب گناه شود، خداوند به او نظر لطف نمی کند؛ چه سخنی به آن زن گفتی؟!
آن شخص می گوید:
از شرم و خجالت سر خود را پایین انداختم و توبه کردم.
امام باقر(ع) فرمودند:
شوخی با زن نامحرم را تکرار نکن.
بحار الانوار، ج ۴۶، ص247
در قرآن به این مطلب در دو آیه زیر اشاره شده:
«قل للمؤمنین یغضوا من أبصارهم. (نور۳۰)
و به مردان با ایمان بگو: چشمان خود را از آنچه حرام است فرو بندند.»
«و قل للمؤمنات یغضضن من ابصارهن. (نور/۳۱)
و به زنان با ایمان بگو: چشمان خود را از آنچه حرام است فرو بندند.»
توصیه به «پرهیز از نگاه حرام» هم به زنان و هم به مردان نشانه آن است که در لزوم عفت و حیا تفاوتی بین مردان وزنان نیست. اسلام چون از مفاسد چشم چرانی و تأثیر آن بر سلامت روان و ایمان انسان اطلاع داشته، بهکلی آن را ممنوع کرده است.
امام صادق(ع) میفرماید:
هیچ کس بهاندازه چشم پوشی از نگاه [حرام]، سود نبرده است. همانا چشم از حرام پوشیده نمیشود، مگر آنکه قلب به مشاهده عظمت و جلال الهی توجه مییابد.
در قرآنکریم درخصوص عفت در گفتار چنین آمده:
«فلا تخضعن بالقول فیطمع الذی فی قلبه مرض:
پس با ناز سخن مگویید تا آنکه در دلش بیماری است طمع ورزد.» (احزاب/۳۲)
حیا و عفاف در رفتار، موارد متعددی مانند پوشش، زینت و معاشرت را در برمیگیرد. بنابراین می توان گفت:
حجاب زیرمجموعه عفاف است، هرچند هر پوششی نمودار عفاف نیست. در تفاوت عفاف و حجاب گفتهشده که عفاف حالتی باطنی است، ولی حجاب به ظاهر باز میگردد. در واقع حجاب نتیجه حیا و عفت است.
در آیات قرآنی بهشکلهای مختلفی بر لزوم حیا و عفاف تاکید شده است.
یکی از آیاتی که به این موضوع اشاره دارد، آیه ۳۱ سوره نور است:
« [ای پیامبر!] به زنانِ باایمان بگو چشم[از نگاه به مردان نامحرم] بپوشند و دامنشان را حفظ کنند و زینتشان را جز مقداری که آشکار است، ظاهر نکنند و روسری های خود را بر سینه خود افکنند و پاهایشان را به زمین نزنند تا زینت پنهانیشان آشکار شود. ... »
امام صادق - علیه السلام - فرمود:
بهترین لباس تو آن لباسی است كه تو را از خدا غافل نسازد، بلكه به شكر و یاد خدا و طاعت او نزدیك نماید.
منبع: مصباح الشریعه، ص60
امام حسین(ع) فرمود:
آن كس كه لباسی بپوشد كه وی را انگشتنما و مشهور سازد، خداوند روز قیامت لباسی از آتش بر او خواهد پوشاند.
منبع: وسائل الشیعة، ج3، ص354
حضرت زهرا(س) فرمودند:
در وقتى كه بستر خواب را گسترده بودم، رسول خدا(ص) بر من وارد شد و فرمود:
اى فاطمه! نخواب مگر آن كه چهار كار را انجام دهى:
۱- قرآن را ختم كنى،
۲- پیامبران را شفیع خودت گردانى،
۳- مؤمنین را از خود راضى كنى،
۴- حجّ و عمره اى را به جا آورى.
این را فرمود و شروع به خواندن نماز كرد. صبر كردم تا نمازش تمام شد. سپس گفتم:
یا رسول اللّه! به چهار چیز مرا امر فرمودى در حالى كه بر آنها قادر نیستم!
آن حضرت تبسّمى كرد و فرمود:
۱- چون قل هو اللّه را سه بار بخوانى مثل این است كه قرآن را ختم كرده اى.
۲- چون بر من و پیامبران پیش از من صلوات فرستی شفاعت كنندگان تو در روز قیامت خواهیم بود.
۳- چون براى مؤمنین استغفار كنى، آنان همه از تو راضى خواهند شد.
۴- چون بگویى: سُبحانَ اللّه وَ الحَمدُ للّه وَ لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ وَ اللّهُ اكبرُ، حجّ و عمره اى را انجام داده اى.
حضرت زهرا(س) می فرمایند:
از پدرم رسول خدا(ص) درباره مردان و زنانى كه در نمازشان سستى و سهل انگارى می كنند، پرسیدم.
آن حضرت فرمودند:
هر زن و مردى كه در امر نماز سستى و سهل انگارى داشته باشد، خداوند او را به پانزده بلا مبتلا می گرداند:
۱- خداوند بركت را از عمرش می گیرد.
۲- خداوند بركت را از رزق و روزى اش می گیرد.
۳- خداوند سیماى صالحین را از چهره اش محو می كند.
۴- هر كارى كه بكند بدون پاداش خواهد ماند.
۵- دعایش مستجاب نخواهد شد....
حضرت زهرا (س) می فرمایند:
از پدرم رسول خدا(ص) درباره مردان و زنانى كه در نمازشان سستى و سهل انگارى می كنند، پرسیدم.
آن حضرت فرمودند:
هر زن و مردى كه در امر نماز سستى و سهل انگارى داشته باشد، خداوند او را به پانزده بلا مبتلا می گرداند:
...
۶- برایش بهره اى از دعاى صالحین نخواهد بود.
۷- ذلیل خواهد مُرد.
۸- گرسنه جان خواهد داد.
۹- تشنه كام خواهد مرد، به طورى كه اگر با همه نهرهاى دنیا آبش دهند، تشنگى اش برطرف نخواهد شد.
۱۰- خداوند فرشته اى را برمی گزیند تا او را در قبرش نا آرام سازد…
حضرت زهرا(س) می فرمایند:
از پدرم رسول خدا(ص) درباره مردان و زنانى كه در نمازشان سستى و سهل انگارى می كنند، پرسیدم.
آن حضرت فرمودند:
هر زن و مردى كه در امر نماز سستى و سهل انگارى داشته باشد، خداوند او را به پانزده بلا مبتلا می گرداند:
....
۱۱- قبرش را تنگ گرداند.
۱۲- قبرش تاریك باشد.
۱۳- خداوند فرشته اى را برمی گزیند تا او را به صورتش به زمین كشد، در حالى كه خلایق به او بنگرند.
۱۴- به سختى مورد محاسبه قرار گیرد.
۱۵- و خداوند به او ننگرد و او را پاكیزه نگرداند و او را عذابى دردناك باشد.
پیامبر(ص) فرمود:
کسی که نگاه به نامحرم را از خوف خداوند ترک کند، خداوند به او ایمانی عطا می کند که شیرینی آن را در قلبش می یابد .
منبع: الحکم الزاهره، ج1، ص301
پیامبر اکرم (ص) فرمود:
زنی که برای حفظ غیرت استقامت ورزید و برای خدا وظیفه خود را به خوبی انجام داد، خداوند پاداش شهید را به او خواهد داد .
منبع: بحارالانوار، جلد 103 ، ص 250
پیامبر(ص) می فرمایند:
پروردگارا!!! زنانی که خود را پوشیده نگه می دارند، مشمول رحمت و غفران خود بگردان.
منبع: مستدرک الوسایل ، ج 3 ، ص 244
رسول خدا(ص) فرمود:
هر زني كه خود را خوشبو نمايد و از منزل خارج شود تا زماني كه بر مي گردد مورد لعنتِ(خدا و ملائكه) قرار مي گيرد.
منبع: بحارالانوار، ج 100، ص 247
مرحوم شیخ رجبعلی خیاط در دیداری که با آیت الله سید محمدهادی میلانی داشت، تحول معنوی خود را چنین بازگو نموده است:
در ایام جوانی(حدود ۲۳ سالگی) دختری زیبا از بستگان، دلباخته من شد و سرانجام در خانهای خلوت مرا به دام انداخت.
با خود گفتم: «رجبعلی! خدا میتواند تو را خیلی امتحان کند، بیا یک بار تو خدا را امتحان کن و از این حرامِ آماده و لذت بخش به خاطر خدا صرف نظر کن.»
سپس به خداوند عرضه داشتم:
«خدایا! من این گناه را برای تو ترک میکنم، تو هم مرا برای خودت تربیت کن.»
حضرت زهرا(س) می فرمایند:
به خدا سوگند، اگر حقّ یعنى خلافت و امامت را به اهلش سپرده بودند و از عترت و اهل بیت پیامبر صلوات اللّه علیهم پیروى و متابعت كرده بودند، حتّى دو نفر هم با یكدیگر درباره خدا و دین اختلاف نمى كردند.
و مقام خلافت و امامت توسط افراد شایسته یكى پس از دیگرى منتقل مى گردید و در نهایت تحویل قائم آل محمّد صلوات اللّه علیهم اجمعین مى گردید كه او نهمین فرزند از حسین(ع) مى باشد.
وقتی زلیخا از حضرت یوسف(ع) تقاضای کامجویی کرد، قبل از این کار پارچه ای برداشت و بر روی خدایش(بُت) انداخت و گفت:
دیگر خدا نمی بیند؛ و از خدایش هم عذر خواهی کرد.
زلیخایی که بت پرست است از یک بت حیا کرد و پارچه ای بر روی آن نهاد که گناهی را که انجام می دهد خدایش نبیند و حیای بین خود و خدایش(بت) را حفظ نمود.
ولی بعضی از ما یادمان رفته است که عالم محضر خداست؛ و چه راحت حیای بین خودمان و خدایمان را از بین بردیم و از هیچ گناهی در مقابلش چشم پوشی نکردیم. از گفته هایش چه راحت عبور کردیم.
خداوندی که فرمود:
«حجاب بگیرید از نامحرم و خودتان را بپوشانید»
ولی نمی دانم چرا بعضی ها حجاب را گرفتند اما...... نه در مقابل نامحرم؛ بلکه در برابر خداوند. آنها حجابی بین خودشان و خدایشان گرفتند که آنها را سال ها از خداوند دور کرد.
روایت شده است که حضرت علی(ع) و حضرت زهرا(س) از پیامبر(ص) خواستند کارهای روزانه را بین آنها تقسیم کنند.
پیامبر(ص) فرمودند:
کارهای داخل منزل با فاطمه و کارهای خارج از منزل با علی باشد.
حضرت زهرا(س) می فرمایند:
جز خدا کسی نمی داند که از این تقسیم کار تا چه اندازه خوشحال شدم، زیرا رسول خدا(ص) مرا از انجام کارهایی که مربوط به مردان است، بازداشت.
منبع: بحارالانوار، ج 43، ص 81، ح 1
«يحيي مازني» كه از علماي بزرگ و راويان حديث است مي گويد:
مدتها در مدينه در همسايگي علي(ع) در يك محله زندگي مي كردم. منزل من در كنار منزلي بود كه «زينب» دختر علی(ع) در آنجا سكونت داشت. حتي يك دفعه هم كسي حضرت زينب(س) را نديد و صداي او را نشنيد.
او هرگاه مي خواست به زيارت جدّ بزرگوارش برود در دل شب ميرفت؛ در حالي كه پدرش علي(ع) در پيش و برادرانش حسن و حسين(ع) در اطراف او بودند. وقتي هم به نزديك قبر شريف رسول الله(ص) مي رسيدند، اميرالمؤمنين(ع) شمع هاي روشن اطراف قبر را خاموش ميكرد.
امام علی(ع) می فرمایند:
آنکه از نامحرم چشم خود را فرو نهاد، قلبش را راحت کرده است.
منبع: شرح غررالحکم، آمدی،ج ۵، ص ۴۴۹.
حضرت علی(ع) می فرمایند:
کسی که نگاه هایش کنترل شود، صفاتش نیکو گردد.
منبع: میزان الحکمه، ج ۱۰، ص ۷.
امام صادق (ع) می فرمایند:
هر کس زن(نامحرمی) را ببیند و (بلافاصله) دیده اش را به آسمان بدوزد یا چشم فرو بندد، چشم باز نگرداند مگر آن که خداوند حوریان بهشتی را به عقد او در آورد.
منبع: بحارالانوار، ج ۱۰۱، ص ۳۷.
پیامبر(ص) می فرمایند:
نگاه(به نامحرم) تیر زهرآلودی از تیرهای شیطان است و هر کس آن را از ترس خدا ترک کند، خداوند چنان ایمانی به او عطا کند که شیرینی اش را در دل خویش احساس کند.
منبع: بحارالانوار، ج ۱۰۱، ص ۳۸.
الف) آیا پوشیدن کفشهای صدادار (پاشنه بلند) برای بانوان اشکال دارد؟
اگر باعث جلب توجه مرد نامحرم و مفسده شود، پوشیدن آن اشکال دارد.
ب) پوشیدن مانتوهایی که برجستگیهای بدن (مانند سینه و پشت) را نمایان میسازد، چه حکمی دارد؟
اگر باعث تحریک شهوت دیگران باشد، جایز نیست.
الف) آیا آرایش خیلی کم، در حدّی که صورت انسان از بیحالی در بیاید، اشکال دارد؟
اگر به حدی باشد که زینت شمرده شود، باید آن را از نامحرم بپوشاند.
ب) اگر شوهری از همسرش بخواهد که برای بیرون از منزل آرایش کند، آیا اطاعت او لازم است؟
خیر، اطاعت او در اینجا لازم نیست.
حضرت زهرا(س) فرمودند:
علی جان!!!
مرا شبانه غسل بده.
شبانه دفن کن.
مبادا آنهایی که بر من ظلم کردند و حق مرا غصب نمودند بر سر جنازه من حاضر شوند. آنها دشمنان من و دشمنان رسول خدا(ص) هستند.
من می خواهم قبرم مخفی باشد.
منبع: بحار الانوار ج 43 ص 192- مستدرک المسائل ج 2 ص 186
خدای من!!! به حق برگزیدگانت و به حق گریه های کودکانم در فراق من، گنهکارانِ شیعیانِ من و فرزندانم را مورد مغفرت خویش قرار بده.
منبع: الموسوعه الکبری عن فاطمه الزهرا ج 14، ص241